Hoş geldim ! Hepiniz hoş geldiniz !
Adada mahsur kalma sürecimde her an yanımda olduğunuz için ne kadar teşekkür etsem az. Sevginiz, dilek ve dualarınız, destekleriniz, ilginiz ve varlığınız tüm mesafeleri azalttı.
Her işte olan hayır ve güzel enerjileriniz yerini buldu !
Biz ülkemize uçamadık ama önümde açılan bu beyaz sayfa tekrardan yazmaya başladığımın habercisi…
Uzun zamandır “yaz, yaz, yaz” diye binbir farklı şekilde yakınlarımdan, rüyalarımdan ve iç sesimden gelen mesajları sadece duyuyordum, çoğu zaman duymamış gibi yapıyordum. Ancak hayatın çeşitli formlarda yolladığı mesajları dinlemek bugünün kısmetiymiş. Hani o adımı atmamak için bir sürü bahaneler üretir ya insan, benim de ertelemelerim boldu. “Nasıl olsa zamanı gelecekti, zorlamak ile olmazdı, doğru zaman geldiğinde, ben bile engel olamayacaktım kendime” diye diye hiç bir eyleme geçmiyordum. Bir gün tekrar başlayacağımı içim biliyordu, o kadar.